tag:blogger.com,1999:blog-67417888567672683952024-03-06T02:37:53.182+03:30عبدالرضا رزمجو(آهنگساز،نوازنده و خواننده)جز هنر که تاج سر آفرینش است دوران هیچ سلطانتی جاودانه نیستabdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-54081384871185172782012-02-29T00:33:00.001+03:302012-02-29T00:33:28.246+03:30پيشينه ي موسيقي كرمانشاه<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span class="share-button-link-text"></span><a class="goog-inline-block share-button sb-twitter" href="http://www.blogger.com/share-post.g?blogID=6741788856767268395&postID=1054508263576990179&target=twitter" target="_blank" title="در Twitter به اشتراک بگذارید"><span class="share-button-link-text"></span></a><span class="share-button-link-text"></span>
<span class="postbody"><span style="color: olive;"><span style="font-weight: bold;"></span></span></span><br />
<br />
<div class="post-body entry-content" id="post-body-1054508263576990179">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<div align="justify">
<span class="postbody"><br />
<span style="font-size: xx-small;">كرمانشاه فلات ناهمواري است كه درميان كوهها و دره هاي سلسه جبال زاگرس گسترده شده است. <br />
همجواري استان با خاك بين النهرين قديم و تمدنهاي سومري و بابلي و
گذركاروانهاي تجاري از اين منطقه بر رونق و شكوفايي تمدن فرهنگي اين منطقه
در سده هاي پيش از اسلام افزوده است...</span></span><span class="postbody"><span style="color: olive;"></span></span></div>
<br />
<br />
<div align="justify">
<span class="postbody"><span style="font-size: xx-small;">در
هزاره سوم پيش از ميلاد اقوام لولوبي ساكن در غرب ايران فرمانروايان
منطقه بودند ، و سنگ نگاره اي در سرپل ذهاب از فرمانروايي موسوم به آنو با
ني ني بر جاي مانده است . <br />
در ادوار بعد كرمانشاه جزيي از قلمرو كشور ماد محسوب مي شده است ، آثار
اين دوران به صورت مقابر و آرامگاههاي صخره اي كند شده در دل كوهها ، هم
اكنون در سرپل ذهاب به نام آرامگاه معروف به دكان داود ، آرامگاه صخره اي
شيرين و فرهاد در شمال غربي شهرستان صحنه و آرامگاهي در روانسر به جاي
مانده است. <br />
يكي از آثار بسيار مهم استان كرمانشاه مجموعه سنگ نبشته هاي دوره ساساني
كه در دو طاق واقع در شمال شهر ( در دامنه كوه پراو ) قرار گرفته و به طاق
بستان معروف است . <br />
در قسمت چپ وراست طاق بقدري نقوش حجاري شده كه در آن ذره اي جاي خالي نمي
توان يافت. در اين قسمت كه شكارگاه نام دارد و در واقع نشانگر سفر پادشاه
براي شكار است. <br />
اما پر قدمت ترين اثري كه مي توان بدان استناد كرد تصوير نوازندگان در
حجاري طاق بستان كرمانشاه است ، كه تصاويري از دفي چهارگوش ديده مي شود كه
شايد همان گمبر يا چمبر باشد ( گمبر و چمبر به معناي دايره است ) و در
قسمتي ديگر در بين نوازندگان اشخاصي را مي بينيم كه در حال نواختن سازي
شبيه سورنا هستند و در كنار تصاوير ديگر سازها ، تصوير نوعي طبل كمر ديده
مي شود كه به احتمال زياد تصوير دهل يا همان تبيره مي باشد كه نوازندگان به
هنگام نواختن آن را به كمر مي بسته اند، و در قسمتي ديگر چنگ نوازاني
سوار بر قايق به تصوير كشيده شده است . <br />
با استناد به آثار تاريخي كرمانشاه اين حقيقت آشكار است كه ساز و موسيقي در منطقه كرمانشاه از سابقه اي ديرينه برخوردار است. <br />
مردم كرد ساكن اين منطقه همواره در زندگي روزمره و هنگام دشواريها و
شاديها و حتي مراسم مذهبي و عبادي خود ، با ساز و موسيقي الفتي تمام داشته
اند و نغعمات دل انگيز موسيقي كرد همواره در زندگي آنها در حلول تاريخ
جاري بوده است . <br />
در ادامه به تشريح پيشينه موسيقي در مراسم هاي مختلف مردم كرد از گذشته تاكنون ( بطور مختصر) مي پردازيم. <br />
ساز و موسيقي در مراسم سوگواري منطقه روستايي كرمانشاه <br />
الف) تنبور در مراسم عزا ( منطقه گوران ) <br />
ب) سرنا و دهل در مراسم عزا <br />
ج) شمشال در مراسم سوگواري ( منطقه اورامانات ) <br />
الف) تنبور در مراسم عزا <br />
مردم گوران و قلخاني ( دو ايل بزرگ منطقه ) در كرند براي خاكسپاري
عزيزان خود مراسم خاصي دارند ، معمولاً در اين مراسم تنبور نوازان با
اجراي مقامهاي ويژه اي عزيزان و بزرگان فوت شده ي خود را بدرقه مي كنند .
<br />
زماني كه نفس هاي شخص در بستر مرگ به شماره مي افتد ، نوازنده ي تنبور با
نواختن مقامهاي كلام و ذكر حقاني روح او را تا الحاق به اصل خود همراهي مي
كند. <br />
به هنگام تشيع جنازه ، نوازنده تنبور جلوتر از تابوت و مقدم بر تشيع
كنندگان تا خاكسپاري متوفي مقام « فاني فاني » را اجرا كرده و اشعاري
مبني بر ناپايداري انسان را سر مي دهد. <br />
پس از مراسم خاكسپاري ، مردم براي گفتن تسليت در خانه صاحب عزا جمع مي
شوند و صاحب عزا به احترام ميهمانان بر در منزل ايستاده تنبور مي نوازد . <br />
اين شيوه در مراسم سوم ، هفتم ، چهلم و سالگرد متوفي نيز دنبال مي شود. <br />
اگر افرادي از روستاهاي ديگر براي گفتن تسليت بيايند با خود تنبور آورده و
به محض نزديك شدن به خانه صاحب عزا مقام « فاني فاني» را مي نوازند و در
مقابل ، صاحب عزا نيز به احترام ايشان تنبور مي نوازد و با رسيدن
ميهمانان به منزل متوفي صداي تنبور قطع ميشود . <br />
ب ) سرنا و دهل در مراسم عزا <br />
در مناطق كردنشين ( مخصوصاً كرمانشاه ) نوازندگان سرنا و دهل براي مراسم
عزا و تشيع جنازه مقامهاي مخصوصي را كه حاكي از غم صاحبان عزاست مي نوازند
. مانند مقام سحري- مقام شيوني ـ مقام چمري و ... <br />
مثلاً مقام چمري : موقع حمل جنازه متوفي نوازندگان سرنا و دهل با جنازه
حركت كرده و آهنگي با ريتم و حالتي كاملاً شبيه مارش عزا مي نوازند كه
آنرا چمري مي نامند. <br />
اين آهنگ با ريتم چهار ضربي 4/4 تا دفن ميت ادامه مي يابد. <br />
در گذشته از سرنا و دهل علاوه بر آهنگهاي شادي و عزا در موارد ديگر نيز
استفاده مي شده مثلاً در سحرهاي ماه مبارك رمضان نوازندگان سرنا و دهل به
بلندي شهر مي رفتند و با نواختن ساز مردم را براي اجراي مراسم سحري از
خواب بيدار مي كردند كه اصطلاحاً به آن نقاره خوان مي گفتند . <br />
ج) شمشال در مراسم سوگواري مردم اورامانات <br />
مقامهاي اين ساز نيز با ريتم آرام و محزون نواخته مي شود . <br />
مهمترين اين مقامات سحري و چمري است. <br />
ساز و موسیقی در مراسم های شاد و مقام های مرسوم در جشن ها <br />
به آهنگ های شادی که در منطقه کرمانشاه نواخته می شود اصطلاحا" آهنگ خوشی می گویند . <br />
این آهنگ ها و مقامها بیشتر برای برپایی مراسم عروسی روستایی استفاده می شود. <br />
با شروع هر آهنگ در واقع مرحله ای از مراسم ازدواج آغاز و بدین گونه روند
مراسم جشن و سرور در اذهان حضار تداعی شده که به آنها می پردازیم: <br />
1 – مقام سحری <br />
همچنان که از اسم آن پیداست این مقام را قبل از طلوع آفتاب و به هنگام سحر
می نوازند و اهالی منطقه آماده جشن عروسی می شوند. ( این مقام در مراسم
عزا با کمی تفاوت و رسمی تر بکار می رود) بعد از اجرای مقام سحری ، آهنگ
سوار سوار یا سوارانه اجرا می شود. <br />
2 – مقام سوار سوار <br />
مردم مناطق کرد نشین از دیر باز به اسب و سوارکاری علاقه وافر داشته
اند. در گذشته ی دور مقامی با این نام شکل گرفته که ریتم آن تداعی کننده
صدای پای اسب بوده ، گاه تند و گاه کند می شود، سوار سوار خود نیز بر دو
نوع است: <br />
الف) سوارانه خاو <br />
ب) سوارانه جنگی <br />
3 – سوارانه خاو: <br />
این مقام ریتمی سنگین دارد و در گذشته آن را د زمان جنگها و برای اعلان آماده باش می نواختند. <br />
سوارکاران با شنیدن آن زین و برگ اسبها را آماده می کردند و تند شدن ریتم
آن گویای زمان رهسپاری بسوی نبرد بوده . امروزه با شنیدن این آهنگ سواران
برای آوردن عروس آماده می شوند و با تند شدن آن ، باید برای آوردن عروس
رهسپار شوند. <br />
4- سوارانه جنگی: <br />
این مقام ریتم تندی داشته و مشابه آهنگ ویژه رقص فتاح پاشا است. <br />
در گذشته نواختن این آهنگ با سرنا و دهل به منزله صدور فرمان حمله بوده و
سواران به تاخت به سوی دشمن حمله می بردند، امروزه با شنیدن آن ،
سوارکاران شتابان برای آوردن عروس می روند. پس از اجرای مقام سوارانه و
بازگشت سواران ، مقام جلوشاهی اجرا می شود. <br />
5- جلو شاهی : <br />
در گذشته این مقام پس از بازگشت پیروزمندانه سواران و هنگامی که مردم شادمان از پیروزی به استقبال آنان می رفتند، نواخته می شد. <br />
امروزه هنگامیکه سواران عروس را از شهر یا دهکده به خانه داماد می آوردند،
همه اهالی جمع شده و به استقبال عروس می روند و نوازندگان سرنا و دهل
مقام جلو شاهی را می نوازند . سوارکاران تفنگ به دست و شلیک کنان عروس را
همراهی کرده ، به مراسم هیجان بیشتری می بخشند. <br />
پس از آن مقام های دیگری مانند : گه ریان – پشت پا – هه لگرتن- فتاح
پاشا – لب لان- چه چی- سه جار – خان امیری و ... نواخته می شود. <br />
مقامهای محلی و موسیقی فولکلور کرمانشاه تحت همین شرایط از روزگاران قدیم و
نامحدود از این حالات و کیفیات مختصری که عرض شد ، شکل گیری و ریشه گرفته
و در هر طایفه ای به اشکال گوناگون به لهجه محلی در آمده و رواج پیدا
کرده است. مطالب فوق شرح مختصری از گستره عظیم موسیقی فولکلور در این
منطقه از کشور عزیز می باشد، که امروز این مقام ها دستمایه آهنگسازان بزرگ
قرارگرفته و موسیقی هایی با تنظیم های علمی بر روی آن شکل گرفته است. <br />
<br />
به همت "طاهره جعفری" – مسئول انجمن شعر <br />
</span><a href="mailto:linatanha@ymail.com">linatanha@ymail.com</a> </span></div>
</div>
</div>
</div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-47721670534923731782011-11-19T08:36:00.001+03:302012-02-29T00:15:42.749+03:30مقام های تنبور<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<b><span lang="FA">مقام های تنبور</span></b><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span>: </span></b><span lang="FA">گردش</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="FA">ملودی و فواصل خاص و اوزان منحصر به فرد در موسیقی تنبور خاص
این ساز است و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="FA">باعث به وجود آمدن مقام های متنوع و مختلف شده است. در
رپرتوار موسیقی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="FA">تنبور حدود ۷۲ مقام وجود دارد که ۱۶ مقام آنها مربوط به مقام
های مجلسی و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span>
</span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۵۶</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مقام نیز مربوط به مقام های حقانی یا کلام است. مقام ها و ساز مربوط به</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">آنها، یعنی تنبور، از مهم ترین ارکان آیین یارسان به شمار می روند و در</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مراسم مختلف از آنها استفاده می شود. مقام های تنبور مجموعه ای از قطعات</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">خشک و بی روحی نیستند، بلکه بسیار عاطفی و با احساسی بالا و دارای حالتی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">انعطاف پذیرند و همچون انگاره های ملودیک و قطعات ثابت مبنایی برای بداهه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">نوازی به شمار می روند. در واقع پایه و اساس موسیقی تنبور همانند موسیقی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">کلاسیک ایرانی بدیهه سرایی است. به طور مثال اگر نوازنده ای یک مقام را دو</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">بار در یک روز هم اجرا کند، به طور یقین یکسان در نمی آید، اما زیربنای</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">ملودیک و ساختار اصلی آن باعث ایجاد مشخصه ای برای آن مقام است که در هر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">اجرا باقی می ماند. البته این حالت شامل مقام های آوازی است که قسمت عمده</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">ای از مقام ها را به خود اختصاص می دهند. یکی از خصوصیت های مقام های
تنبور</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">قابلیت مدگردی آنهاست، یعنی نوازنده عملا می تواند از یک مقام به دیگر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مقام ها مدگردی کند و پس از انتقال از چند مقام به مقام اصلی باز گردد،
اما</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">اجرای این مرکب نوازی ، بستگی به اجرا کننده دارد که تا چه حدی در این کار</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مهارت داشته باشد. مقام های تنبور به سه دسته اصلی تقسیم می شوند: ۱٫مقام</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">های کلام (حقانی، پردیوری، یاری) ۲٫مقام های مجلسی (اسطوره ای، باستانی،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">هوره) ۳٫مقامات مجازی: الف) مقامات قدیمی مانند جلوشاهی، سوارسوار ب</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span>) </span><span lang="FA">مقاماتی
که در یکصد سال گذشته ساخته شده است ج) آهنگ ها و بداهه نوازی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">معاصرین و یا هر آنچه که غیر از مقام های کلام و مجلسی باشد. ۱٫مقام های</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">کلام حقانی، پردیوری و یاری مهم ترین مقام های تنبور محسوب می شوند و
دارای</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">حالت روحانی و تقدس بیشتری نسبت به سایر مقام ها هستند. ظاهرا از لحاظ</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تاریخی قدمت آنها به قرن دهم تا چهاردهم میلادی می رسد و گفته می شود که</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">اولین مقام کلام، به نام شاه خوشینی به زبان فارسی در قرن دهم میلادی
سروده</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">شده است. مقامات کلام با تنبور و آواز توسط سر کلام و گروه کلام خوان اجرا</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">می شوند و اشعار آن از متون مقدس یارسان و به زبان کردی هورامی یعنی همان</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">لهجه قدیم گوران است. گروهی از مقام های کلام دارای متر آزادند و حالت دعا
و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مناجات و عبادت دارند، مانند سید خاموشی و ته رز یاری. گروهی نیز دارای</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">اوزان فراخ و کند هستند و سربند ثابتی دارند، یعنی یک بیت شعر که خاص آن</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مقام است به صورت ترجیع بند بعد از هر بیت شعر که توسط سر کلام خوانده می</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">شود، توسط گروه کلام خوان همراه کف زدن تکرار می گردد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span>.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="FA">در بعضی از آنها ریتم تا حدی کند است که</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">فقط سر کلام ها و افراد ماهر تر در گروه می توانند آن را حفظ کنند. این</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مقام ها حالتی عارفانه با سرور و مستی ایجاد می کنند، مانند تنه میری،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">رژیان دالاهو و بیان اویاری. گروه سوم مقام های کلام دارای وزن تندتر
هستند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">که سربند ثابتی نیز دارند و به علت ریتم تندتر ، حالت ذکر و سرمستی و سرور</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">ایجاد می کنند. بنا به گفته طاهر یارویسی تا دوره سلطان سحاک، یعنی قرن</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">چهاردهم میلادی، مقامات کلام محفوظ بوده و عمومیت نداشته اند. از آن پس،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">ایشان یارانش را فرا می خواند تا همگی از جمله خودش ، تمام تجلیات خود در</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دوران های مختلف را بیان و کلام هایی را که در هر دوره سروده اند، دوباره</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تکرار کنند. بدین ترتیب، مقام های پردیوری در این برهه از زمان مدون و
سینه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">به سینه از استاد به شاگرد و از پیر به مرید تا به امروز حفظ می شوند. نام</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مقام های کلام به شرح زیر است: ۱٫ته رز یاری،۲ و ۳٫ هی لاوه (دو نمونه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span>)</span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۴٫</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">چوی وشن یار، ۵٫حق حق و هو هو، ۶و۷٫ سلطان
دینه (دو نمونه)، ۸٫هر وابوه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">هر وادوه، ۹٫بیان اویاری، ۱۰٫آقا یار داوو،
۱۱٫حق داوو، ۱۲٫هانا فریارس</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">داوو، ۱۳٫هوهو یار، ۱۴٫علی علی هو هو، ۱۵٫هی
دوس، ۱۶و۱۷٫شیخ امیری، ۱۸٫لامی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">و لامی، ۱۹٫علی علی، ۲۰٫یار داوو، ۲۱٫هی
گیان، ۲۲و۲۳٫شاه خوشینی، ۲۴٫هی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دیار دیار، ۲۵٫ایمانم یار، ۲۶٫دسی ویت وله،
۲۷٫عالی گرزویش، ۲۸٫جم نیان</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دوسان آویانه، ۲۹٫گیان سید محمد، ۳۰٫طاله
سواران، ۳۱٫بله ها، ۳۲٫رژیان</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دالاهو، ۳۳٫یاران جم نیان، ۳۴٫شاه میو،
۳۵٫یار دیدکانی بنیامین پیره،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۳۶٫سائل
ای سائل، ۳۷٫تنه میری، ۳۸و۳۹٫بابانائوسی، ۴۰٫بابا جلیلی، ۴۱٫سر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">خیوی، ۴۲٫پیشروی پردیوری، ۴۳٫خاصه بژنه، ۴۴٫خیاله مسه، ۴۵٫هی ایمان یار،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۴۶و۴۷٫هاها (دو نمونه)، ۴۸٫خواجه
غلامان، ۴۹و۵۰٫ چهل تن چلانان (دو نمونه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span>)</span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۵۱٫سید
خاموشی، ۵۲٫داوو نه کوره، ۵۳٫حقن حقن، ۵۴٫یاران و باطن،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۵۵٫عابدینه، ۵۶٫فانی فانی غیر از فهرست بالا، مقام
های متفاوت دیگری موجود</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">است که عده ای آنها را جزو مقامات کلام می
دانند و در جم خانه ها و مراسم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">آیینی آنها را می نوازند، اما با توجه به
ریتم و ملودی و فواصل نغمات به</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">کار رفته در آنها احتمال می رود که این مقام
ها کمتر از یکصد سال قدمت</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">داشته باشند. ۲٫مقام های مجلسی، اسطوره ای و
باستانی یا هوره مقامات مجلسی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">شاخه ای دیگر از مقامات تنبورند که قدمت
آنها به درستی برای ما معلوم نیست،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">اما بر پایه نقل قول های
شفاهی از قدما، هزاره ها از عمر این مقامات می</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">گذرد. این مقامات
معمولا با وزن آزادند، اما گاهی در ابتدا یا در انتها یا</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">در وسط بعضی از آنها،
مانند سه رته رز باریه، قه تار و سحری، موسیقی پنج</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">ضربی، ده ضربی، دو
ضربی یا هفت ضربی می شود. چون در این مقامات فرم های</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">آوازی مور و هوره
وجود دارد، به آنها مقامات هوره نیز می گویند و به علت</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">قدمت نغمات (و روایت
هایی که قدمت این مقام ها را گواهی می دهند)، به آنها</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">اسطوره ای و باستانی
نیز می گویند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span>.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span lang="FA">به طور مثال، مقام باریه را به باربد-
موسیقی دان دربار</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="LTR"><a href="http://tarikhema.ir/words/%d8%b3%d8%a7%d8%b3%d8%a7%d9%86%db%8c/" title="Posts tagged with ساسانی"><span dir="RTL" lang="FA">ساسانی</span></a><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>- </span><span lang="FA">نسبت می دهند و ته رز
را به رستم، پهلوان شاهنامه. مقامات مجلسی در مقایسه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">با مقام های کلام از
تقدس کمتری برخوردارند و می توان این مقامات را در</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مجالس عرفانی و
محافلی که در خور شان این ساز باشد، اجرا کرد. روایت های</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">متفاوتی از مقامات
مجلسی در مناطق رواج موسیقی تنبور وجود دارد. گاهی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تعدادی از مقام های
مجازی و ملودی رقص های کردی را جزو این مقام ها به حساب</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">می آورند و گاهی هم
تعدادی از آنها را حذف می کنند و یا بداهه نوازی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">هایشان را مقام مجلسی
می نامند. مقام های مجلسی منطقه گوران به شرح زیر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">است: ۱٫سه رته رز،
۲٫غریبی، ۳٫ساروخانی، ۴٫سحری، ۵٫قه تار، ۶٫هجرانی، ۷٫ته</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">رز روسم، ۸٫ مجنونی
لا و ای لاو، ۹٫مجنونی دواله، ۱۰٫باریه، ۱۱٫پاوه موری،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۱۲٫گل و ده ره، ۱۳٫گل و خاک، ۱۴٫الون، ۱۵٫بالادستان،
۱۶٫خان احمد خانی. از</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مقام های بالادستان و خان احمد خانی جز نام
آنها چیزی بر جای نمانده است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span>. </span><span lang="FA">مقام های مجلسی هر کدام دارای قسمت های
فرعی متعلقات و گوشه های کوچک تری</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">هستندکه در اصطلاح کردی ، به
آنها لاوچ یا بلوچ می گویند. ۳٫مقامات مجازی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">این مقام ها به طور
عمده از مقام های سرنا هستند که توسط دوزله و نرم نای و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تنبک و شمشال و
کمانچه (یا موکش) و به طور کلی توسط سازهایی که در مناطق</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مختلف کردستان رواج
دارد، نواخته می شوند. نوازندگان قدیمی که مهارت بیشتری</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">داشته و این مقامات
را توسط تنبور می نواخته اند، آن ها را به شاگردان خود</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">نیز آموزش می دادند.
رفته رفته اکثر نوازندگان آن ها را در کنار سایر مقام</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">های تنبور اجرا
کردند، تا اینکه این مقام ها به عنوان بخشی از مقام های</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تنبور در میان
نوازندگان این ساز معرفی شدند. این مقام ها عمدتا سازی هستند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">و ریتم های متنوع تر
و تند تری نسبت به سایر مقام ها دارند. اگرچه نسبت به</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دو گروه قبل، از
روحانیت کمتری برخوردارند. مقام های مجازی را می توان به</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">سه گروه کلی تقسیم
کرد. گروه اول مقام های قدیمی اند، مانند جلوشاهی، سوار</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">سوار و بایه بایه.
گروه دوم آنهایی هساتند که توسط افراد نیک سرشت و درویش</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مسلک در یکصد سال
گذشته ساخته شده اند و آنها در جم خانه ها و خانقاه ها می</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">نوازند و به آهنگ های
خانقاهی نیز معروفند. گروه سوم، هر مقام دیگری را</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">گویند که جزو مقام
های اصلی تنبور نباشد. بر این اساس، بعضی از نوازندگان</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">قدیمی تمام مقام ها
را به دو دسته حقیقی و مجازی تقسیم می کنند. نام چند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مقام مجازی به شرح
زیر است: ۱٫جلوشاهی، ۲٫جلوشاهی سحری، ۳٫بایه بایه،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۴٫سوار سوار، ۵٫خان امیری، ۶٫جنگ را، ۷٫سماع. موسیقی
تنبور دارای حالات و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">جنبه های متفاوتی است و برای هر جنبه و حالت
مقام خاصی وجود دارد. بر این</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">اساس، می توان آنها را به صورت زیر نیز دسته
بندی کرد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span>.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۱٫مقام
هایی که جنبه دعا و مناجات و عبادت</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دارند، مثل اکثر مقام های
کلام از جمله شیخ امیری، پیشروی، ایمانم یار</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span>. </span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span>۲٫مقام هایی که جنبه حماسی دارند، مانند ته رز روسم. ۳٫مقام های اسطوره
ای،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مانند سه رته رز و ساروخانی. ۴٫مقام های عاشقانه، مانند قه تار، مجنونی و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">باریه. ۵٫مقام هایی که عرفانی اند و جنبه سرور و مستی دارند، مانند اکثر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مقام های کلام، از جمله حقن حقن، هانا فریارس، یار دیدکانی. ۶٫مقام هایی
که</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">در مراسم عزاداری نواخته می شوند، مانند فانی فانی و گل و خاک. ۷٫مقام</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">هایی که جنبه سرور و خوشامدگویی و شادمانی دارند، مانند جلوشاهی و سوار</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">سوار. و در پایان مقام های تنبور را بر اساس وجوه موسیقایی مختلف، مانند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">وزن و ریتم و سازی یا آوازی بودن ، می توان به صورت زیر تقسیم کرد: ۱٫
مقام</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">های سازی- آوازی با وزن آزاد: این مقام ها عمدتا جزو مقام های مجلسی اند،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مانند باریه، قطار، سید خاموشی. ۲٫ مقام های سازی- آوازی که دارای اوزان</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">کند و فراخند و ریتم ثابتی ندارند، مانند تنه میری، لامی لامی و رژیان</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دالاهو. مقام سازی – آوازی دارای وزن ثابت که سربند ثابتی نیز دارند و در</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">مراسم آیینی اجرا می شوند، مانند یار داوو، حقن حقن. مقام های صرفا سازی
که</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">ریتم تند تری نسبت به سایر مقام ها دارند، مانند جلوشاهی، سوارسوار، بایه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">بایه. ماهنامه هنر موسیقی ، شماره ۸۹، ویژه نوروز ۱۳۸۷</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<br /></div>
</div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-54825583189663887912011-11-14T03:53:00.001+03:302011-11-17T15:52:45.785+03:30تنبور سازی کهن<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://tarikhema.ir/wp-content/uploads/2010/07/009186.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://tarikhema.ir/wp-content/uploads/2010/07/009186.jpg" width="205" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<b><a href="http://tarikhema.ir/words/%d9%85%d9%88%d8%b3%db%8c%d9%82%db%8c/" title="Posts tagged with موسیقی"><span lang="FA">موسیقی</span></a></b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">و</span></b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span></b><b><span dir="LTR"><a href="http://tarikhema.ir/words/%d8%b2%d8%a8%d8%a7%d9%86/" title="Posts tagged with زبان"><span dir="RTL" lang="FA">زبان</span></a><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">در ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر هستند</span></b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<a href="http://tarikhema.ir/wp-content/uploads/2010/07/009186.jpg"><span dir="LTR" style="color: windowtext; text-decoration: none;"></span></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL">
<a href="http://tarikhema.ir/words/%d8%b2%d8%a8%d8%a7%d9%86/" title="Posts tagged with زبان"><span lang="FA">زبان</span></a><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">ها و لهجه های متفاوت در مناطق مختلف جغرافیایی باعث به وجود آمدن نغمات و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">فرهنگ های موسیقایی متنوعی در این کره خاکی
شده است. در کشور ما نیز</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="LTR"><a href="http://tarikhema.ir/words/%d8%b2%d8%a8%d8%a7%d9%86/" title="Posts tagged with زبان"><span dir="RTL" lang="FA">زبان</span></a><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">ها و لهجه های متنوع و در نتیجه فرهنگ های متنوعی وجود دارد و همین امر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">باعث تنوع فرهنگ های موسیقایی و فواصل و
نغمات متغیر در هر منطقه می گردد. تنبور</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="FA">و مقام های آن یکی از غنی ترین فرهنگ های موسیقایی سرزمین ما
محسوب می</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">شود، چرا که این
رپرتوار یک منبع عظیم موسیقایی است که در طی هزاره ها شکل</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="FA">گرفته و دارای تاریخچه ای کهن می باشد که به طور مختصر به آن
می پردازیم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span><span lang="FA">تنبور کهن ترین ساز
زهی زخمه ای است، به این معنا که اولین سازی می باشد که</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="FA">دسته ای بلند به همراه کاسه و وتر داشته است. قدمت این ساز
هنوز به طور</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دقیق
معلوم نیست. در کتب و رسالات زیادی در این مورد سخن گفته اند. کتاب</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دیکشنری گراو که در زمینه ساز شناسی می
باشد، قدمت این ساز را پنج الی شش</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">هزار سال دانسته و مجسمه های سنگی در موزه ها و آثار باستانی به جای مانده</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">در شوش و تپه های بنی یونس در حوالی شهر
موصل قدمت این ساز را ۱۵۰۰ الی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>۲۰۰۰</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">سال قبل از میلاد نشان می دهد. در متون پهلوی و مانوی نیز در مورد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تنبور نوشته های زیادی وجود دارد، به عنوان
مثال در کارنامه اردشیر بابکان</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">یکی از متون های زیبای پهلوی آمده که روزی اردشیر در ستورگاه نشسته بود و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تنبور می زد و می سرود. در روایت های افسانه
ای آمده که رستم در خوان چهارم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تنبور می نواخته و مقام ته رز را به وی و مقام باریه را به باربد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">موسیقیدان دربار ساسانیان نسبت می دهند.
دانشمندان زیادی در مورد این ساز</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تحقیق کرده اند، از جمله فارابی که در</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span dir="LTR"><a href="http://tarikhema.ir/words/%d9%85%d9%88%d8%b3%db%8c%d9%82%db%8c/" title="Posts tagged with موسیقی"><span dir="RTL" lang="FA">موسیقی</span></a><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">الکبیر به طور گسترده در مورد تنبور و انواع آن و فواصل و کوک های آن</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">توضیحات مفصل داده اند. ابن سینا، عبدالقادر
مراغی و صفی الدین ارموی نیز</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">از این جمله اند. در آثار شاعران بزرگ فارسی زبان از جمله شیخ جنید
بغدادی،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">فردوسی، منوچهری
دامغاتی، نظامی گنجوی، موسوی، حافظ، وحید قزوینی، بیدل</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
</span><span lang="FA">دهلوی و وفا کرمانشاهی به کرات از تنبور سخن به میان آمده
است. تنبور سازی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">است که
دسته ای بلند و کاسه ای گلابی شکل دارد و معمولا از چوب توت ساخته</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">می شود. کاسه آن به دو صورت یک تکه (کاسه
ای) که از قدیم مرسوم بوده و چند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">تکه ای (ترکه ای یا چمنی) است که به تقلید از کاسه سه تار در دهه های اخیر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">ساخته شده است. طول این ساز در حدود یک متر
و دارای دو سیم است، یکی واخوان</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">و دیگری اصلی که سیم اصلی به تازگی اضافه شده است. این ساز دارای چهارده</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">پرده (دستان) و فاقد ربع پرده می باشد. در
نواختن آن دو نوع کوک رایج است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span><span lang="FA">ابتدا
کوک هفت دستان (برز) که ۹۰% مقام ها در این کوک نواخته می شوند و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">دیگری کوک پنج دستان (ته رز) که نوازندگان
امروزی بیشتر از این کوک استفاده</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA">می کنند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span></div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">کوک های دیگری در تنبور وجود دارند، ولی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span lang="FA" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">به دلیل اینکه معمول نیستند
از نام بردن آنها پرهیز می کنیم. اصولا تنبور</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">را با
چهار انگشت دست راست و بدون استفاده از مضراب مصنوعی می نوازند و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">تکنیک های دست چپ آن شبیه دیگر سازهای زهی دسته دار مانند تار و سه تار
است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">و مضراب های اصلی آن عبارتند از انواع مضراب راست و
چپ، انواع مضراب ریز،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">گلریز، غنچه، دوتک و … تعدادی
از نوازندگان معروف تنبور در یکصد سال گذشته</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">به شرح
زیر هستند: سید شمس الدین حیدری توتشامی، کادارا و کابشر، استاد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">سرخاو، لالو بیرخان، کاکی های گوراجو، کاعظم و کاکریم منهوئی، اله مراد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">حمیدی، سیدولی حسینی، درویش علی میر درویشی، سید محمود علوی، میرزا سید
علی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">کفاشیان، علی اکبر مرادی، طاهر یارویسی، عابدین
خادمی، سید علی یار و سید</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">قاسم افضلی، نورعلی الهی،
غلام زنده دل، سید امراله شاه ابراهیمی، درویش</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">امیر
حیاتی، سید خلیل عالی نژاد و … از میان سازندگان تنبور می توان</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">خانواده فرمانی گهواره را نام برد که کارگاه آنها قدیمی ترین کارگاه ساز</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">تنبور است و ۲۵۰ سال قدمت دارد. این کارگاه هم اکنون با مهر اسداله گهواره
و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">با همکاری برادرانش یداله و عزت اله و فردین بهترین
سازهای عصر معاصر را</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">می سازند. کارگاه فرجی
گهواره، استادان: قادر گوراجویی، نریمان، خسرو</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">عزیزی،
خداوردی صحنه، عبدالرضا </span></span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;">رهنما
و کمالی، شاه ویسی، عیسائی، سوزنی و</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span lang="FA" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> <span dir="RTL">براخانی
و … از دیگر سازندگان معروف تنبور هستند </span></span><span lang="FA" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt;"><span dir="RTL"> </span></span></div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-10545082635769901792011-10-28T07:11:00.001+03:302011-10-28T07:40:21.741+03:30موسیقی فولکلور کرمانشاه،موسیقی مقامی<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span class="postbody"><span style="color: olive;"><span style="font-weight: bold;">پيشينه ي موسيقي كرمانشاه<br />
</span></span></span>
<br />
<div align="justify">
<span class="postbody"><br />
<span style="font-size: x-small;">كرمانشاه فلات ناهمواري است كه درميان كوهها و دره هاي سلسه جبال زاگرس گسترده شده است. <br />
همجواري استان با خاك بين النهرين قديم و تمدنهاي سومري و بابلي و
گذركاروانهاي تجاري از اين منطقه بر رونق و شكوفايي تمدن فرهنگي اين منطقه
در سده هاي پيش از اسلام افزوده است...</span></span><span class="postbody"><span style="color: olive;"></span></span></div>
<br />
<br />
<div align="justify">
<span class="postbody"><span style="font-size: x-small;">در
هزاره سوم پيش از ميلاد اقوام لولوبي ساكن در غرب ايران فرمانروايان
منطقه بودند ، و سنگ نگاره اي در سرپل ذهاب از فرمانروايي موسوم به آنو با
ني ني بر جاي مانده است . <br />
در ادوار بعد كرمانشاه جزيي از قلمرو كشور ماد محسوب مي شده است ، آثار
اين دوران به صورت مقابر و آرامگاههاي صخره اي كند شده در دل كوهها ، هم
اكنون در سرپل ذهاب به نام آرامگاه معروف به دكان داود ، آرامگاه صخره اي
شيرين و فرهاد در شمال غربي شهرستان صحنه و آرامگاهي در روانسر به جاي
مانده است. <br />
يكي از آثار بسيار مهم استان كرمانشاه مجموعه سنگ نبشته هاي دوره ساساني
كه در دو طاق واقع در شمال شهر ( در دامنه كوه پراو ) قرار گرفته و به طاق
بستان معروف است . <br />
در قسمت چپ وراست طاق بقدري نقوش حجاري شده كه در آن ذره اي جاي خالي نمي
توان يافت. در اين قسمت كه شكارگاه نام دارد و در واقع نشانگر سفر پادشاه
براي شكار است. <br />
اما پر قدمت ترين اثري كه مي توان بدان استناد كرد تصوير نوازندگان در
حجاري طاق بستان كرمانشاه است ، كه تصاويري از دفي چهارگوش ديده مي شود كه
شايد همان گمبر يا چمبر باشد ( گمبر و چمبر به معناي دايره است ) و در
قسمتي ديگر در بين نوازندگان اشخاصي را مي بينيم كه در حال نواختن سازي
شبيه سورنا هستند و در كنار تصاوير ديگر سازها ، تصوير نوعي طبل كمر ديده
مي شود كه به احتمال زياد تصوير دهل يا همان تبيره مي باشد كه نوازندگان به
هنگام نواختن آن را به كمر مي بسته اند، و در قسمتي ديگر چنگ نوازاني
سوار بر قايق به تصوير كشيده شده است . <br />
با استناد به آثار تاريخي كرمانشاه اين حقيقت آشكار است كه ساز و موسيقي در منطقه كرمانشاه از سابقه اي ديرينه برخوردار است. <br />
مردم كرد ساكن اين منطقه همواره در زندگي روزمره و هنگام دشواريها و
شاديها و حتي مراسم مذهبي و عبادي خود ، با ساز و موسيقي الفتي تمام داشته
اند و نغعمات دل انگيز موسيقي كرد همواره در زندگي آنها در حلول تاريخ
جاري بوده است . <br />
در ادامه به تشريح پيشينه موسيقي در مراسم هاي مختلف مردم كرد از گذشته تاكنون ( بطور مختصر) مي پردازيم. <br />
ساز و موسيقي در مراسم سوگواري منطقه روستايي كرمانشاه <br />
الف) تنبور در مراسم عزا ( منطقه گوران ) <br />
ب) سرنا و دهل در مراسم عزا <br />
ج) شمشال در مراسم سوگواري ( منطقه اورامانات ) <br />
الف) تنبور در مراسم عزا <br />
مردم گوران و قلخاني ( دو ايل بزرگ منطقه ) در كرند براي خاكسپاري
عزيزان خود مراسم خاصي دارند ، معمولاً در اين مراسم تنبور نوازان با
اجراي مقامهاي ويژه اي عزيزان و بزرگان فوت شده ي خود را بدرقه مي كنند .
<br />
زماني كه نفس هاي شخص در بستر مرگ به شماره مي افتد ، نوازنده ي تنبور با
نواختن مقامهاي كلام و ذكر حقاني روح او را تا الحاق به اصل خود همراهي مي
كند. <br />
به هنگام تشيع جنازه ، نوازنده تنبور جلوتر از تابوت و مقدم بر تشيع
كنندگان تا خاكسپاري متوفي مقام « فاني فاني » را اجرا كرده و اشعاري
مبني بر ناپايداري انسان را سر مي دهد. <br />
پس از مراسم خاكسپاري ، مردم براي گفتن تسليت در خانه صاحب عزا جمع مي
شوند و صاحب عزا به احترام ميهمانان بر در منزل ايستاده تنبور مي نوازد . <br />
اين شيوه در مراسم سوم ، هفتم ، چهلم و سالگرد متوفي نيز دنبال مي شود. <br />
اگر افرادي از روستاهاي ديگر براي گفتن تسليت بيايند با خود تنبور آورده و
به محض نزديك شدن به خانه صاحب عزا مقام « فاني فاني» را مي نوازند و در
مقابل ، صاحب عزا نيز به احترام ايشان تنبور مي نوازد و با رسيدن
ميهمانان به منزل متوفي صداي تنبور قطع ميشود . <br />
ب ) سرنا و دهل در مراسم عزا <br />
در مناطق كردنشين ( مخصوصاً كرمانشاه ) نوازندگان سرنا و دهل براي مراسم
عزا و تشيع جنازه مقامهاي مخصوصي را كه حاكي از غم صاحبان عزاست مي نوازند
. مانند مقام سحري- مقام شيوني ـ مقام چمري و ... <br />
مثلاً مقام چمري : موقع حمل جنازه متوفي نوازندگان سرنا و دهل با جنازه
حركت كرده و آهنگي با ريتم و حالتي كاملاً شبيه مارش عزا مي نوازند كه
آنرا چمري مي نامند. <br />
اين آهنگ با ريتم چهار ضربي 4/4 تا دفن ميت ادامه مي يابد. <br />
در گذشته از سرنا و دهل علاوه بر آهنگهاي شادي و عزا در موارد ديگر نيز
استفاده مي شده مثلاً در سحرهاي ماه مبارك رمضان نوازندگان سرنا و دهل به
بلندي شهر مي رفتند و با نواختن ساز مردم را براي اجراي مراسم سحري از
خواب بيدار مي كردند كه اصطلاحاً به آن نقاره خوان مي گفتند . <br />
ج) شمشال در مراسم سوگواري مردم اورامانات <br />
مقامهاي اين ساز نيز با ريتم آرام و محزون نواخته مي شود . <br />
مهمترين اين مقامات سحري و چمري است. <br />
ساز و موسیقی در مراسم های شاد و مقام های مرسوم در جشن ها <br />
به آهنگ های شادی که در منطقه کرمانشاه نواخته می شود اصطلاحا" آهنگ خوشی می گویند . <br />
این آهنگ ها و مقامها بیشتر برای برپایی مراسم عروسی روستایی استفاده می شود. <br />
با شروع هر آهنگ در واقع مرحله ای از مراسم ازدواج آغاز و بدین گونه روند
مراسم جشن و سرور در اذهان حضار تداعی شده که به آنها می پردازیم: <br />
1 – مقام سحری <br />
همچنان که از اسم آن پیداست این مقام را قبل از طلوع آفتاب و به هنگام سحر
می نوازند و اهالی منطقه آماده جشن عروسی می شوند. ( این مقام در مراسم
عزا با کمی تفاوت و رسمی تر بکار می رود) بعد از اجرای مقام سحری ، آهنگ
سوار سوار یا سوارانه اجرا می شود. <br />
2 – مقام سوار سوار <br />
مردم مناطق کرد نشین از دیر باز به اسب و سوارکاری علاقه وافر داشته
اند. در گذشته ی دور مقامی با این نام شکل گرفته که ریتم آن تداعی کننده
صدای پای اسب بوده ، گاه تند و گاه کند می شود، سوار سوار خود نیز بر دو
نوع است: <br />
الف) سوارانه خاو <br />
ب) سوارانه جنگی <br />
3 – سوارانه خاو: <br />
این مقام ریتمی سنگین دارد و در گذشته آن را د زمان جنگها و برای اعلان آماده باش می نواختند. <br />
سوارکاران با شنیدن آن زین و برگ اسبها را آماده می کردند و تند شدن ریتم
آن گویای زمان رهسپاری بسوی نبرد بوده . امروزه با شنیدن این آهنگ سواران
برای آوردن عروس آماده می شوند و با تند شدن آن ، باید برای آوردن عروس
رهسپار شوند. <br />
4- سوارانه جنگی: <br />
این مقام ریتم تندی داشته و مشابه آهنگ ویژه رقص فتاح پاشا است. <br />
در گذشته نواختن این آهنگ با سرنا و دهل به منزله صدور فرمان حمله بوده و
سواران به تاخت به سوی دشمن حمله می بردند، امروزه با شنیدن آن ،
سوارکاران شتابان برای آوردن عروس می روند. پس از اجرای مقام سوارانه و
بازگشت سواران ، مقام جلوشاهی اجرا می شود. <br />
5- جلو شاهی : <br />
در گذشته این مقام پس از بازگشت پیروزمندانه سواران و هنگامی که مردم شادمان از پیروزی به استقبال آنان می رفتند، نواخته می شد. <br />
امروزه هنگامیکه سواران عروس را از شهر یا دهکده به خانه داماد می آوردند،
همه اهالی جمع شده و به استقبال عروس می روند و نوازندگان سرنا و دهل
مقام جلو شاهی را می نوازند . سوارکاران تفنگ به دست و شلیک کنان عروس را
همراهی کرده ، به مراسم هیجان بیشتری می بخشند. <br />
پس از آن مقام های دیگری مانند : گه ریان – پشت پا – هه لگرتن- فتاح
پاشا – لب لان- چه چی- سه جار – خان امیری و ... نواخته می شود. <br />
مقامهای محلی و موسیقی فولکلور کرمانشاه تحت همین شرایط از روزگاران قدیم و
نامحدود از این حالات و کیفیات مختصری که عرض شد ، شکل گیری و ریشه گرفته
و در هر طایفه ای به اشکال گوناگون به لهجه محلی در آمده و رواج پیدا
کرده است. مطالب فوق شرح مختصری از گستره عظیم موسیقی فولکلور در این
منطقه از کشور عزیز می باشد، که امروز این مقام ها دستمایه آهنگسازان بزرگ
قرارگرفته و موسیقی هایی با تنظیم های علمی بر روی آن شکل گرفته است. <br />
<br />
به همت "طاهره جعفری" – مسئول انجمن شعر <br />
</span><a href="mailto:linatanha@ymail.com">linatanha@ymail.com</a> </span></div>
</div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-59303935933401854052011-08-28T22:21:00.000+04:302011-08-28T22:21:54.143+04:30عبدالرضا رزمجو<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on"><div dir="ltr"><br />
<div><div dir="ltr"><div style="text-align: right;"> عبدالرضا رزمجو متولد بهمن ماه 1354 کرمانشاه .از 14سالگی موسیقی را با نواختن تنبور آغاز کرد و بعد چند ماه به نواختن سه تار پرداخت ونزد استاد علی ناظری فراگیری ردیف مقدماتی تار و سه تار را آغاز کرد.او همچنین اصول ارکستراسیون را در خدمت زندیاد مجتبی میرزاده و کامیبیز روشن روان به پابان رساند.واز وجود بزرگانی چون فریدون شهبازیان هوشنگ کامکار بهره های فراوان برد.در سال 1369 به همراه گروه دل آرا(به سرپرستی افشین رامین)به اجرا کنسرت در شهرهای مختلف ایران پرداخت و همچنین افتخار همکاری با گروه تنبور نوازان شمس در سال 1370تا 1372 داشت.او در سال 1372 در جشنواره فجر به عنوان بهترین تکنواز تار در بخش جوانان شناخت شد و در همان سال به همراه گروه چکاوک با خوانندگی جمشید عزیزخانی در جشنواره فجر به اجرا کنسرت پرداخت که به عنوان گروه برتر شناخت شد.در سال 76 کاری مشترک با طهمورس پورناظری انجام داد که تحت عنوان دل شده به بازار عرضه شد (که البته در خارج از کشور منتشر گردید به خوانندگی روژان)او بعد چند سال سکوت در سال 83 آلبومی با نام باتو بودن تولید وعرضه کرد.که مورذ توجه دوستداران موسیقی قرار گرفت و همچنین چندین کار برای صدا وسیما ایران انجام داداست.ضمن او از خوانندگان مورد علاقه مردم کرد میباشد.واز آثار کردی او میتوان به گلاره،سمفونی شاهو و آوای کرمانشاه اشاره کرد.</div><div dir="ltr"><br />
</div></div></div></div></div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-43186088186043200052011-07-17T00:43:00.000+04:302011-07-17T00:43:21.273+04:30استودیو بل و تجهیزات آنچنانی<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">سلام امروز چهارشنبه 22تیرماه،سال 1390است.خوب که چی؟هست که هست چه تفاوتی دارد که امروز چند شنبه است.امروز هم مثل همه روزهای تکراری دیگه یه روزه،به قول یکی از دوستام که میگفت وقتی انگیزه نداری چه فرقی میکنه امروز چه روزیه،در هر صورت امروز چهارشنبه است.حال چرا این گفتم و اینجوری شروع کردم بخاطر اینکه هم چیز برای ما بی اهمیت، ومهم نیست که چجوری زندگی میکنیم.وبه قولی باری به هرجهت می خوایم فقط بگذرانیم.هرچند که این رفتار یک مشکل عمیق فرهنگی است ولی تا کی باید بی اهمیت از کنارش گذشت نمی دانم،و واقعا وقت متحول شدن نرسیده. دیروز با یکی از همکاران محترم در مورد ضبط بعضی از کارهای موسیقی صحبت می کردیم وایشان می گفت که فلان کار نمی دونم کجا ضبط شده که افتضاح.البته فرقی هم نمی کنه چون برای مردم که مهم نیست.هرجی باشه گوش می دهند.فرقی نمی کنه چه در استودیو(ایبیرود)درلندن یا درهوم استودیو آقای ایکس در یکی از اتاقهای منزلش،خروجی کار وصدای خواننده اثر مهمه نه چیزی دیگه.گفتم که درست میگی ولی ما موزیسین ها هستیم که ذائقه صدای مردم را میساریم نه مردم برای ما.پس اگرمشکلی هست از من نوعی است نه از مخاطب من،وقتی که بزرگان موسیقی به اندک صدای بسنده می کنند دیگر چه توقع از مردم عادی،که شاید به نجابت بعضی از کارهای ما را میشنوند.به یکی از اساتید گفتم که استودیو بل یک میز جدید (نیو) آورد،که یکی از بروزترین میکسرهای دنیاست که البته بسیار گران قیمت میباشد.وغرور آورتر اینکه در خاورمیانه که نه در آسیا 2عدد از این میز(SR88)وجود دارد.آن استاد محترم گفت که ساعتی چند حساب میکنند،گفتم فکر میکنم ساعتی 50تا60آن استاد محترم فرمودند مگر سمفونی بتهوون می خواهیم ظبط کنیم همین استودیوهای معمولی هم به سرمان زیاد است.اینجا بود که یاد حرف آقای چاوشی (مالک و مدیر استودیو بل)افتادم که میگفت درسته من این هزینه رو بخاطر دلم وموسیقی کشور کردم ولی هیچ یک از آقایان اساتید قدر این کار را نخواهند دانست.واقعا ایشان درست میگفت وقتی ما برای آثار خویش ارزش قائل نیستیم چه انتظار از دیگران.واقعا حیف از استودیو بل وتجهزات آنچنانی اش که در اینجاست......؟؟؟ </div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-84462429067978831552011-07-11T13:34:00.002+04:302011-10-28T07:20:49.400+03:30استاد ناظری و نوآوری<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-witLyPPT5K8/Thq67Btt0YI/AAAAAAAAACg/VWIyOmZ_Huc/s1600/%25D8%25A8%25D8%25A7%25D9%2587%25D9%2585.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://3.bp.blogspot.com/-witLyPPT5K8/Thq67Btt0YI/AAAAAAAAACg/VWIyOmZ_Huc/s200/%25D8%25A8%25D8%25A7%25D9%2587%25D9%2585.JPG" width="98" /></a></div>
دوباره سلام،این تکنولوژی که امروزه به هر جای سرک کشیده و هیچ چیزی رو از وجودش بی نصیب نگذاشته والبته هرزگاهی هم باعث دردسر شده،ولی امکان خوبی برای به اشتراک گذاشتن اندیشیه آدمی بوجود آورده.براستی که باید بوجود آورندگان این فن آوری را ستود.امروز با یکی از دوستانم کاری از استاد ناظری گوش مکردیم. و آن دوست محترم پس از شنیدن کار از نحویه اجرای استاد طی این چند ساله بسیار گله مند بود.او می گفت که من درآلبومهای اخیر استاد هیچ نشانی از ناظری گل صدبرگ،آتش در نیستان و دیگر کارهای قدیم او نیافتم.او میگفت که مردم ناظری را با آن آثار شناختند و حیف است که استاد از آن کارها دوری کند.و همچنین از اجراهای جدید استاد در بعضی از کنسرتها بسیلر ناراحت بود.او میگفت که استاد در آواز خواندن به اسم نوآوری بسیار اغراق می کند. براستی اینچنین است؟آیا نوآوری استاد در آواز اغراقی بیش نیست؟؟؟ واقعا چه بی انصاف اند آنان که اینچنین می پندارند.چرا که این نوآوری در آواز حاصل عمری زحمت و تحقیق ایشان میباشد.و از نظر من بسیار حساب شد و هوشمندانه استفاده شده.(البته لازم به ذکر است که من به عنوانه کسی که بیش از 15 سال کار موسیقی حرفه ای کردم و با ردیف سازی و آوازی و همچنین موسیقی فلکلور آشنای دارم می توانم نظر خود را در این زمینه بیان کنم)1-در ابتدا باید دید که این حالتها و تحریرها را استاد از کجا گرفته. در منطقه کرمانشاهان نوعی آواز بنام (هوره)اجرا میشود که به عقیدیه خیلی از بزرگان و متفکران آوازی است بسیار کهن،هوره بدلیل استفاده کشاورز،چوپان ،روستای و مردم کوچه و خیابان از بافتی ساده و روان تشکیل یافته.و با تحریرهای مقطع ولی پیوسته آرایش گردید است.استاد ناظری بدلیل زاده شدن در این دیار به خوبی با آوایه مادری خود آشناست و به خوبی از هوره در کارهای خود استفاده کرده است 2-یکی از افتخارات ما ایرانیها داشتن موسیقی مقامی و فلک میباشد،که باعث سربلندی ما در بسیاری از فستیوالها وجشنوارها بود است.ویکی از غنی ترین موسیقی های مقامی ایران زمین موسیقی مقامی تنبور کرمانشاه میباشد .وباز احاطه کامل استاد بر این موسیقی مقامی باعث تاثیرات بسیار بر اجرا ایشان گشت است .3-استاد ناظری به تمامی آثار بزرکان جهان بی هیچ تعصبی گوش می دهد و هرآنچه خوب است را از آن فرا میگیرد.و در این زمینه با وله بسیار به شنیدن و تحقیق می پردازد.4-ایشان حدود35 سال کار مستمر و حرفه ای(آن هم با خیلی از بزرگان هنر این دیار) انجام داداند.که بعضی از این آثار از جاودانه ترین آثار موسیقی کلاسیک ایران اند.همان طور که مشاهده کردید تمامی آنچه که تحت نام نوآوری استاد اجرا میکند همگی دارای ماخذ و مرجع میباشند که استاد طی چندین سال زندگی هنری خویش با ممارست فراوان به آنها رسید و با اعمال نظر خویش به مرحلی ظهور رساند. بنظر شما بعداز این هم سال آیا ایشان به یک نظر درست در کار خود نرسیده اند؟آیا واقعا ایشان هزینه شکستن تابویه سنت را نمی دهند؟ آیا چون ناظری با کارهایش نسل جوان را جذب کرده باعث ملال خاطره دوستان نگردید است؟و هزاران آیای دیگر.قضاوت باشماست.</div>
</div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-4252868282001958042011-07-09T00:30:00.000+04:302011-10-28T09:02:02.297+03:30موسیقی و هارمونی<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
موسیقی این موهبت خداوند،که با اولین آواهای انسان شکل گرفت و با تقلید از حیوانات و پرندگان به نغمه پردازی و هم نوای افتاد.اکنون به چنان عظمت و وسعتی رسیده که همچون دریای بی پایانی که پر از ناشناختهای دست نیافتنی است ،تبدیل گردیده. این هنر که امروزه به شکل علمی مورد بحث و تحقیق و تدریس قرار میگیرد.آنچنان آنکادر شده و ریاضی گونه نوشته و اجرا میشود که دیگر حال و هوای از تغزل در او جای ندارد.متاسفانه ارکسترهای آنچنانی به اجرای قطعاتی بی حال و بی رمعق پرداخته که حتی ارزش شنیده شدن یک بار هم ندارند.چندی پیش در یکی از تالارهای تهران کنسرتی برگزار شد که اینجانب هم حضور داشتم.قطعه توسط ارکستر سمفونیک اجرا شد،که با وجود هارمونی آنچنانی و ارکستری با ابهت و آنچنانی تر حتی ساعتی نتوانست اهل فن را به شنیدن وادارد وای به حال آنانی که آمده بودن تا ساعتی را به آرامش همرا با نوازش موسیقی بگذارانند.اینهمه ساز که با ملودیهای گوناگون به شکلی هارمونی وار در زیبایی چشم گیر ارکستری عظیم و مجلل به نبود نوای دل انگیزی رنگ می بازد.براستی چه کم داشت؟ چه در این هیاهویه آوا و نوا گم شده بود؟نه اینکه من مخالف موسیقی چند صدای (پلی فونی)هستم،اتفاقا بسیار هم موفق اینگونه از موسیقی هستم.فقط مشکل با انتخاب ملودی و نوع ارکستراسیون دارم.بحث من فقر ملودی است که برخی از آهنگسازان ما به آن دچارند.وگرنه هارمونی در خدمت ملودی شاهکاری است که موسیقی غرب به ارمغان آورده.ما کارهای بزرگانی چون حنانه،خالقی ،سنجری و دیگراساتید(که مجال گفتن تمامی نام این بزرگان نیست)داریم،که نمونه های بسیار خوبی از قطعات چند صدای با ارکستر بزرگ یا سمفونیک می باشد. ولی اگر تمامی این آثار را بررسی کنید،می بینید که از یک شالوده درست درملودی بهره میگیرند.وهارمونی جز برای همراهی و نمایان تر کردن ملودی اصلی وظیفه دیگر ندارد.برعکس آنچه در کنسرت کذایی صورت کرفت.که به نظر من هارمونی سرگیج بود. به نظر من دو مشکل اصلی گریبان ارکستراسیون در ایران کرفته است 1اکثرا قطعاتی که برای ارکستر سمفونی نوشته میشود دارای تم ایرانی،سنتی هستند که بزور میخواهیم در یک قاب کلاسیک غربی انها را جا بدهیم .ولی بدلیل نبود فواصل درست و یک اندازه در موسیقی سنتی ایران حرکت عمودی سازها صدا دهی خوبی ندارد و چون اسرار به استفاده از کرن در طول قطعه داریم پس مجبور به هم ریختن اصول بازی میشویم و این شروع از هم گسیختگی هارمونی و دیسونانس های نا مطبوع است.البته این مشکل در پلیفونی به راحتی قابل حل است ولی اگر همچنان اسرار به هوموفونی داشته باشیم باید از قواعد بازی آنها تبعیت کرد.2نبود انسجام در ایپزودهای که بدلیل آرپژها،پاساژها وفیگورهای کلیشه ای آثار بزرگان غرب (ماننده موتزارت و بتهون و...)خط سیری برای اتصال از پرده به پرده دیگر ندارد اصطلاحا آهنگساز درمانده از تغییر ریتم دنبال راه فراری از این درماندگی.واین فرار را در ترموله های پشت سرهم وحرکتهای کروماتیک وایجاد تعلیق با سنکپ ها در ابتدا و انتها میزانها میداند هرچند که این تعمیدات صرفا باعث سرگیج در ارکستر میشود و خط اصلی ملودی در این هیاهو دچار خفقان می گردد <span class="Apple-style-span" style="color: #ea9999;">ادامه دارد</span></div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-91261282109675744072011-06-30T07:17:00.001+04:302011-06-30T07:31:30.635+04:30پیکرتراش<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Z0G1xW0RbI8/TguYva-4MfI/AAAAAAAAAB4/6d2bMKbtqoU/s1600/asw.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://3.bp.blogspot.com/-Z0G1xW0RbI8/TguYva-4MfI/AAAAAAAAAB4/6d2bMKbtqoU/s200/asw.JPG" width="200" /></a></div><a href="http://www.onmvoice.com/play.php?a=54428">http://www.onmvoice.com/play.php?a=54428</a><div style="text-align: justify;">پیکرترش پیرم وبا تیشیه خیال یک شب تورا زمرمرشعرآفریدم (نادرنادرپور) خواننده:عبدالرضا رزمجو ///موسیقی:عبدالرضا رزمجو</div></div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6741788856767268395.post-73451244034488880822011-06-30T04:54:00.000+04:302011-06-30T04:54:58.422+04:30عرض ادب وارادت<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">با سلام به تمام ایرانیان هنر دوست .وهمچنین عرض اداب و ارادت به کسانی که درپویای و گسترش هنر زحمات بسیارکشیده،وچه بسا به قیمت ازدست دادن جانشان در حفظ و نگهداری این گنجینه فرهنگ کوشیده اند.به پاس تقدیر و تشکر از آنانی که این میراث گرانقدر را بدست ما به یادگار گذاشتن و هنر ایران و ایرانی را اعتباری چنین بخشیدن،سر تعظیم فرود آورده و بر دستان پر عشقشان بوسه میزنم .باشد که در این راه مارا به شاگردی خویش بپزیند.</div>abdolreza razmjoohttp://www.blogger.com/profile/07771519437143286261noreply@blogger.com0